Και κάτι από την Κινά ή την Ιαπωνία δεν είμαι σε θέση να ξεχωρίσω τις γλώσσες. Για όλους εμάς δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την γλώσσα γιατί το βίντεο είναι πολύ διευκρινιστικό…Ακολουθείσθε τις οδηγίες, όσο για την επιλογή των φυτών δεν είναι απαραίτητο να βάλετε τα ίδια, δεν θα ήταν και εφικτό άλλωστε……





Η δυτική τούγια είναι ένα είδος κωνοφόρου με πολλές ποικιλίες κατάλληλες για όλα τα γούστα και όλους τους κήπους ή βεράντες, από “νάνους” του 1 μ. ύψους μέχρι γίγαντες των 8 μ. Όλες χαρακτηρίζονται από μεγάλη αντοχή στο κρύο, αλλά όμως δυσκολεύονται κάπως από την ζέστη και την ξηρασία που επικρατούν σε μεγάλο μέρος της νότιας Ελλάδας. Είναι δηλ. φυτά καταλληλότερα για τα βόρεια και τα ορεινά. Μην αμελήσετε σε καμία περίπτωση το πότισμα τους.
Είναι ένας μεσαίου μεγέθους φυλλοβόλος θάμνος που ανθίζει συνήθως νωρίς την άνοιξη πριν την εμφάνιση των φύλλων. Αν ο καιρός το επιτρεψει, μπορεί να τη δούμε να γεμίζει με άνθη νωρίτερα, ακόμη και τον Ιανουάριο. Τα λουλούδια αυτά όμως κινδυνεύουν να χαλάσουν από τις παγωνιές.
Είναι ένας μικρός θάμνος με ξεχωριστά χαρακτηριστικά τα λαμπερά πράσινα φύλλα και τα άφθονα κίτρινα λουλούδια, όμως το σημαντικότερο πλεονέκτημα του υπερικού είναι η ικανότητα του να αντεπεξέρχεται τόσο στο κρύο όσο και στη ζεστή. Γενικά είναι ένα “εύκολο” φυτο, κατάλληλο ακόμη και για τον αρχάριο κηπουρό. Στα φυτώρια θα βρείτε το κοινό υπερωικό (Hypericum calicynum) που φτάνει τα 50 – 60 εκ. ύψους, το H. hookerianum “Hidcote” που γίνεται διπλάσιο σε μέγεθος αλλά και ένα έρπον υπερικό εξαιρετικό για εδαφοκαλυψη σε ημισκιερα σημεία του κήπου, γιατί υποφέρει από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού.
Μεγάλο φυλλοβόλο δέντρο με πυκνή, σφαιρική φυλλωσιά και γρήγορη ανάπτυξη. Στα φυτώρια μπορεί να βρει κάνεις διάφορα είδη και ποικιλίες φλαμουριάς με διαφορές στο σχήμα και στην πυκνότητα της κόμης αλλά και στο τελικό μέγεθος κάτι που μπορεί να έχει σημασία για τους μικρούς κήπους όπου δύσκολα χωρούν τεράστια δέντρα. Μια και είναι φυλλοβόλο αφήνει το ήλιο να περνά το χειμώνα και δίνει καλή σκιά το καλοκαίρι. Ένα χρήσιμο χαρακτηριστικό της φλαμουριάς είναι ότι το φθινόπωρο τα φύλλα κιτρινίζουν και πέφτουν όλα μέσα σε λίγες μέρες, όποτε το μάζεμα τους είναι εύκολο.
Είναι μια μεγάλη αειθαλής πόα χωρίς κορμό, με φύλλα που ξεκινούν από την βάση του, είναι μαλακά, μακριά και δεν έχουν αγκάθια.Το φυτεύουμε σε ηλιόλουστη ή ημισκιερή θέση προστατευμένη από τον κρύο βόρια. Δεν έχει πρόβλημα με το κρύο στην νότια Ελλάδα , αντέχει στην αλμύρα της θάλασσας. Το τυπικό φορμιο έχει πράσινα φύλλα, όμως υπάρχουν και ποικιλίες όπως η κόκκινη πολύ δημοφιλής “Atropurpureum" με κοκκινο – καφε φύλλα και η “ Varlegatum” με δίχρωμα κίτρινα και πράσινα φύλλα.
Πρόκειται για είδος γιασεμιού, αναρριχώμενο και αειθαλές, όπως και τα άδεια του αλλά με πολύ πιο αρωματικά και μεγαλύτερα άνθη. Πολύ διαδεδομένη είναι η ποικιλία “Grand Duke of Toscany”, γνωστή με το όνομα γκραντούκα, η οποία έχει άνθη εξίσου αρωματικά αλλά με πολύ περισσότερα πέταλα. Οι απαιτήσεις και οι φροντίδες τους είναι οι ίδιες.
Είναι ένα μικρό βολβώδες φυτο με αρωματικά άνθη. Η εποχή φύτευσης των διαφέρει αναλογα με το κλίμα της περιοχής. Στα νότια μπορούμε να τους φυτέψουμε φθινόπωρο και άνοιξη για να ανθίσουν την άνοιξη και το καλοκαίρι, αντίστοιχα. Στα βόρεια και τα ορεινά της νότιας χώρας τους φυτεύουμε την άνοιξη για να δώσουν λουλούδια το καλοκαίρι. Μετά την άνθιση θα δούμε τα φύλλα σταδιακά να ξεραίνονται, αυτό δεν σημαίνει πως όλα τέλειωσαν, το αντίθετο!! Την επομένη άνοιξη ή το φθινόπωρο, αναλογα με το κλίμα, θα δώσουν νέα βλάστηση και νέα άνθη. Να σημειωθεί ότι οι βολβοί φυτεύονται σε βάθος 6-9 εκ. με την μύτη προς τα πάνω.
Ένας μεγάλος αειθαλής θάμνος του οποίου η σημαντικότερη ατραξιόν είναι η τριχρωμία την άνοιξη: τα παλιά φύλλα είναι πράσινα, τα νέα είναι κόκκινα και στις κορυφές υπάρχουν μεγάλες ταξιανθίες με λευκά λουλουδάκια. Αν την βάλετε σε μια ηλιόλουστη θέση και δεν ξεχνάτε το πότισμα της, δεν έχετε τίποτε να φοβηθείτε. Δεν την πειράζει ούτε η ζεστή ούτε το κρύο, δεν έχει εχθρούς, τι άλλο να ζητήσει κάνεις;
Είναι μάλλον το πιο διαδεδομένο καλλωπιστικό δέντρο στην Ελλάδα. Όχι άδικα, αφού αντέχει σε παρά πολλές δυσκολίες, ακόμη και στην ανθρωπινή αμέλεια. Ευδοκιμεί σχεδόν παντού, ακόμη και σε περιοχές με υψόμετρο μέχρι 1.000 μ. Συμφέρει να φυτεύεται μόνο σε μεγάλους κήπους λογω των μεγάλων διαστάσεων του. Αν πάλι ο κήπος έχει ήδη ένα ή περισσότερα πεύκα, μη νομίζετε ότι τίποτε δεν φυτρώνει κάτω απ’ αυτά. Σκαλίστε το χώμα και επιλέξτε φυτά που προτιμούν την σκιά απ’ τον καυτό ήλιο, υπάρχουν αρκετά τέτοια.
Ένας μεσαίου μεγέθους φυλλοβόλος θάμνος. Το μεγάλο πλεονέκτημα είναι τα αρωματικά άνθη του και το μειονέκτημα είναι ότι μεγαλώνει αργά, που σημαίνει και ευκολότερο κλάδεμα. Όταν έρθει η ώρα να διαλέξουμε που θα τον φυτέψουμε, εκτός από τις απαιτήσεις του, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι ανθίζει τον χειμώνα, άρα τον τοποθετούμε σε ένα μέρος απ’ όπου περνάμε καθημερινά.
